Zojuist bekeek ik het filmpje over het project “In verbinding” van de politie. Wat het bij mij oproept? Veel!! 🙂
Het maakt me blij en raakt me en roept diep van binnen iets als EINDELIJK in me naar boven. Hoewel ik feitelijk niet weet hoeveel beroepsgroepen zich inmiddels bezighouden met Geweldloze Communicatie, zegt iets in mij dat het meer zou mogen zijn. En dit helpt mij. Dat de mensen in het filmpje aangeven er veel aan te hebben, hun hart te openen, beter in staat zijn bij zichzelf te blijven, minder te oordelen etc. Zoveel voorbeelden die ze geven, die bevestigen hoe GC werkt en dát het werkt.
De timing is ook wel treffend. Een groot contrast ervoer ik vandaag. Ik ben momenteel 2x per week als mantelzorger met schoonmoeder (82, diabetes met complicaties) op pad naar specialisten in en buiten het ziekenhuis. Ik zag vandaag een specialist in en uit de behandelkamer lopen, niet pratend tégen schoonmoeder maar óver haar, tegen de verpleegkundige. Toen ik wilde zeggen wie ik was en waarom ik er was, zei de specialist “ja ja, dat is nu niet relevant”.
Ik ervoer geen enkele afstemming met de patiënt. Het ontbrak aan gezien en gehoord worden, aan begrip, aan aandacht. Het deed mij verdriet en bracht haar boosheid.
Des te blijer word ik van dit filmpje en de inhoud. Heerlijk bevestigend. Daarnaast maakt het me blij vóór hen, dat ze dit zo ervaren en het hen zoveel biedt.
Die blijdschap vóór een ander is wat Geweldloze Communicatie mij de laatste tijd vooral ook brengt. In dit voorbeeld en in zovele voorbeelden. En dat vind ik iets heerlijks. Echt een blijmaker voor mij!
Bedankt voor weer een waardevolle nieuwsbrief.
Groet,
Marieke Wilbers-Houtappels
