Bij de onderwijsmiddag van afgelopen vrijdag heb ik o.a. uitgebreid nagepraat met een Vrije School leerkracht en een ouder van die school. Drie jaar geleden heeft die ouder, Peter, namelijk een workshop Geweldloze Communicatie op school gegeven. Daardoor was Chris, de leerkracht, toen zo geïnspireerd dat ze het direct in de praktijk gebruikt heeft en alle ouders daarover een mail heeft geschreven.
Inmiddels is Chris zo enthousiast dat ze aan het kijken is hoe Geweldloze Communicatie verder in de school kan worden gebracht. En, wat daar ook uit komt, daar ben ik dan weer door geïnspireerd. Omdat het voor mij zo helder maakt hoe één persoon het verschil kan maken. Allereerst Peter die zijn enthousiasme over Geweldloze Communicatie op school heeft gedeeld omdat hij gelooft dat dat bijdraagt aan de ontwikkeling van zijn eigen en andermens kinderen. Vervolgens Chris, die zelf het positieve effect heeft ervaren en dat ook andere collega’s gunt. En niet te vergeten Eva Maria en Dionne die onze speciale trainingen Verbindende Communicatie in het onderwijs hebben ontwikkeld.
Omdat de mail van Chris voor mij een praktijkvoorbeeld is van de (ontwapenende) kracht van Geweldloze Communicatie wil ik jullie deze niet onthouden. Vandaar dat deze, met toestemming van betrokkenen, hieronder is opgenomen.
Martin
Beste ouders,
Vorige week woensdag kwam Peter, de vader van Jasper, in de klas om te vertellen over Geweldloze Communicatie.
Het werd een les waarin de kinderen onder meer kennis maakten met verschillende gevoelens, waarna werd ingezoomd op het gevoel boos, en wat daar voor onvervulde behoefte aan ten grondslag kan liggen. Ik heb Peter zijn inbreng als heel waardevol ervaren en merkte dat het ook door de kinderen heel goed ontvangen werd. Er was herkenning, er werden wakkere vragen gesteld en ervaringen gedeeld.
In deze link vinden jullie een ‘herinneringskaartje’ zoals de kinderen die ook uitgedeeld hebben gekregen.
Vandaag hebben we op een voor mij kwetsend voorval van gisteren teruggeblikt met behulp van deze kaart. Ik heb het als een ontwapenend gesprek ervaren, en ik kan me indenken dat dit ook bij de kinderen indruk heeft gemaakt. Ik hoop dat we met dit exemplarische voorbeeld in onze rugzak verder op weg kunnen om te leren op een positieve en verbindende manier met elkaar om te gaan. Ik heb daar (nog meer) vertrouwen in.
De kaart kan wellicht thuis ook een hulpje zijn om gevoelens en behoeftes naar elkaar te benoemen. Zie het anders als informerend.
Fijne avond. Hartelijke groeten, Chris Cornelisse
