Een team van artsen wilde nadrukkelijk geen mediation. De laatste keer dat ze dat hadden geprobeerd, was de sfeer vooral verslechterd en de gesprekken waren in een wolk van onduidelijkheid en zonder afspraken geëindigd.
Op basis van de gesprekken die ik met hen had, stelde ik voor om eerst wat ruimte te scheppen om naar elkaar te luisteren en daar specifieke oefeningen in te doen. Om dan bij een tweede bijeenkomst te oefenen met het maken en breken van afspraken. De ogen gingen glinsteren. Afspraken maken en breken, ja, daar hadden ze wel oren naar. Dat empathische luisteren “kon dan later nog wel eens”. Vooral de mogelijkheid dat je afspraken kunt breken met zorg, en dat dat kan bijdragen aan de onderlinge samenwerking, dat kreeg ze op het puntje van hun stoel.
Het liefst werk ik met mensen niet alleen aan het bespreken en oplossen van conflicten, maar aan het bouwen van vertrouwen dat conflicten benut kunnen worden. En aan heel concrete afspraken waarmee mensen kunnen oefenen.
Met de artsen oefende ik onder andere in het proces van Convergent Facilitation dat Miki Kashtan ontwikkelde. Met het op tafel krijgen van de behoeften door heel gericht te luisteren naar wat in de kern belangrijk is aan de afspraken die een team wil maken. En ik oefende met afspraken hoe de communicatie verloopt op het moment dat een afspraak gebroken wordt – wie informeer je en hoe? En wanneer spreek je elkaar aan?
Werk je ook met mensen die vast dreigen te lopen in hun conflicten? En heb je al eens een training gevolgd rond Geweldloze Communicatie? Dan is de Leergang Bemiddelingsvaardigheden op basis van Geweldloze Communicatie misschien interessant voor je. We starten op 31 augustus, meer info vind je hier >>
