De deur dicht… en weer open.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de internationale trainingen van het 15 jaar Ai-opener jubileum zijn afgesloten met een feestje. En wat voor één. Op 11 en 12 juni 2019 zaten we bij de Boerin en de Kok. Dit is een intieme trainingslocatie op een boerderij. We zijn er heerlijk verwend met lokaal, fleurig en zinnenstrelend voedsel. Een plek waar we ons konden richten op al wat er leeft, of het nu een haas/konijn was in het weiland of de speelsheid in onszelf. Hier had ik ook zin in, om meer te leren over speelse vormen om als trainer met mijn groep mee aan de slag te gaan. Ook wilde ik het verlangen verkennen om mee te mogen, durven en kunnen spelen. Daar horen ook gevoelens bij, b.v. machteloosheid die je als mens kan ervaren als deze behoefte niet is vervuld. Dit herken ik zelf, zullen deelnemers aan (mijn) trainingen kunnen ervaren en tegelijkertijd speelt dit ook in de samenleving, voor individuen en groepen.
De ai-openers waren al begonnen voor de training. Christiaan had ons in de Ai-opener inspiratiemail van mei al lekker gemaakt met het verleggen van je aandacht van doelen naar de kwaliteit waarmee je door het leven gaat. De blog waarnaar hij verwijst over gracieus door het leven gaan kwam bij me binnen.
Vreugde bleek voor mij tijdens deze twee dagen sterk verbonden te zijn met centreren, in mijn kracht komen te staan. Degenen die wel eens tai chi, qigong of aikido hebben gedaan, zullen dit centreren wellicht herkennen. Er was in mijn beleving een overlap met deze vormen van levensbeoefening. Vanuit een concentratie op de (je) kern opnieuw in beweging komen. Waardoor maakten Ike Lasater en Christiaan Zandt dat mogelijk? Verschillende elementen maakten dat we onze aandacht goed konden richten. Ze hadden een ondersteunde structuur, bestaande uit het doen van ervaringsgerichte oefeningen met daarna ruimte voor reflectie op wat dit betekent voor jezelf, je eigen leven en je professionele handelen. De structuur mocht zo nu en dan ook weer speels ontregeld worden. De literatuur die we vantevoren hadden mogen lezen (of daarna ter verdieping nog konden lezen), kwam en passant ter sprake. Ik vond het inspirerend om te merken dat verschillende mensen de literatuur ook hadden gelezen en we daarmee als groep een verdiepingsslag konden maken.
Christiaan en Ike vormden een gebalanceerd duo. Ontwapenend, met humor en geraaktheid. Of de werkvorm nu dansen, elkaar in tweetallen ontmoeten, in groepen dingen uitwisselen was, de opening was er elke keer om uit balans, uit de vreugde, uit de verbinding (gepaard gaande met eventueel onmacht, of andere gevoelens), toch weer in de balans, vreugde en verbinding te stappen. De ‘reconnecting to joy’ had wat dat betreft net zo goed ‘reconnecting to mutuality’ of ‘reconnecting to grace’ kunnen heten. Het is part of life dat we uit balans, wederkerigheid of harmonie raken. Je kan daar dan in blijven hangen, of het herkennen en (oefenen om) weer in de balans, wederkerigheid of harmonie (te) stappen.
Deze training deed de deur dicht van het jubileum jaar van Ai-opener, maar tegelijkertijd voor mij verder de deur open voor het oppakken van alle onderdelen op mijn pad als gecertificeerde geweldloze communicatie trainer in opleiding. Hopelijk in de volgende 15 jaar voor Ai-opener nog meer feestelijke trainingen die een diversiteit aan mensen trekken die allemaal willen mee spelen.
Marijke Christiansson
